AFLEVERING 1  (5 april 2020)

Mijn hond ligt tussen de narcissen, wonderlijk genoeg koos hij een plek waarbij zijn grote lijf zo min mogelijk bloemen zou beschadigen. Het park aan het Statenbolwerk ligt er verlaten bij, maar het is dan ook nog vroeg in de ochtend. Een enkele wandelaar met hond passeert en groet vriendelijk, maar op afstand. Het onderlinge gebaar van hondenbezitters is als dat van motorrijders die elkaar onderweg tegenkomen, altijd een teken van erkenning. Je groet elkaar, want je weet dat jullie beide, als hondenbezitter zijnde, het besef hebben dat een hond je alles kan geven om de zwaarste tegenslagen in het leven aan te kunnen.

Eigenlijk wil ik op het bankje aan het water zitten, maar daar zit een man. Dat irriteert mij om meerdere redenen. De afgelopen dagen ben ik hem al vaker tegengekomen, hem groet ik niet.

In de eerste plaats heeft hij geen hond, bovendien heeft hij totaal geen oog voor de natuur en de rest van de omgeving. 

AFLEVERING 2 (11 april 2020) 

Ik zie hem wel driftig aantekeningen maken in een opschrijfboekje.  

Een houten doos, waar ik niet gelijk uit op kan maken wat erin zit, ligt naast hem op het bankje. Het doet mij een beetje denken aan een sigarenkistje, maar dan groter. Een grote thermosfles staat op de houten doos, voorzien van thee of koffie, althans dat vermoed ik.

Omdat hij op 'mijn' bankje zit, maar ook van geen wijken wil weten, ga ik maar aan de waterkant tegen een boom zitten.

De man blijft schrijven en kijkt af en toe nadenkend op.  Ik ken die blik, het zijn gedachten die op zoek zijn naar een vorm waarbij de woorden het ontstane beeld moeten zien te schetsen. 'Getver, een schrijver!' Ik grinnik op mijn eigen gedachte, maar ik meen het wel.

Ik vind de meeste schrijvers bijzonder interessant doen over hun werk, doorgaans in het algemeen een 'type mens' wat ik graag ontwijk. Want van interessant doen over een talent wat doorgaans 'verkregen' is, zie ik sowieso niet het nut om over op te scheppen.

AFLEVERING 3